Odmiana duńska, cechująca się silnym wzrostem. Drzewa tworzą stożkowate, gęste korony i są samopylne. Corocznie wydają obfity plon słodko-kwaśnych, łagodnych w smaku owoców, dojrzewających w pierwszej połowie lipca. Cechują się niską podatnością na większość chorób – wyjątek stanowi niestety rak bateryjny. Wiśnie Rentowność łuskania orzecha zależy przede wszystkim od udziału jądra w orzechu. Najbardziej rozpowszechniona odmiana w polskich sadach Kataloński, posiada 38% udziału jądra w masie orzecha, ale już odmiana Cosford (podłużne orzechy) czy nowe okrągłe odmiany przemysłowe to 45% udziału jądra, a zatem o 7% większa rentowność 4,5–1,1. Orzechy włoskie nie powinny być uznawane jako dobre źródło kwasów EPA i DHA, gdyż spożycie 1 porcji realizuje tylko 0,5–1,8% dziennego zapotrzebowania na te składniki odżywcze 4. Mimo iż orzechy składają się w ponad 50% z tłuszczów, warto również zwrócić uwagę na pozostałe składniki odżywcze występujące w W naszym sklepie znajdą państwo najwyższej jakości szczepione sadzonki orzechów laskowych i włoskich, o wysokości 120-150 cm. Warto mieć w swoim ogrodzie leszczyny i orzechy włoskie przede wszystkim ze względu na ich owoce, które są cenionym towarem dzięki swym walorom smakowym, zdrowotnym oraz dietetycznym. Ponadto, drzewa Jedna z najobficiej owocujących odmian orzecha laskowego, uprawianych w Polsce, wywodzi się z Niemiec. Jej przedstawicielami są silnie rosnące, rozłożyste krzewy o okrągłych, głęboko wciętych liściach w kolorze ciemnozielonym. Wierzchołki dużych, wałeczkowatych orzechów przyjmują formę stożków. Kupowanie sadzonki orzecha włoskiego od przypadkowych sprzedawców jest niepożądane. Specjalne szkółki oferują wysokiej jakości materiał do sadzenia. Wybierając drzewo, zwróć uwagę na czynniki: Kup zaadaptowane drzewo ze szkółki w swoim regionie. Korzeń palowy dobrze rozwiniętej sadzonki powinien być mocny. . Już ponad 700 lat orzechy włoskie rosną w Polsce. Pochodzą z Azji, ale z Rzymu przywiózł je zakonnik Jacek Odrowąż (dlatego są u nas często nazywane potocznie jackami). Pierwsze sady pojawiły się w Sandomierzu. Dziś te charakterystyczne drzewa zdobią ogrody w całej jeszcze nie ma ich na posesji, teraz ma szansę nadrobić zaległości. Ale uwaga: to chimeryczni goście, więc ich wymagania i zachowania warto poznać, zanim się zdecydujemy na potrzebyMożna powiedzieć, że to nieco „marudne” drzewo – ma prawo, bo przecież jest u nas gościem (podobnie jak np. kasztanowiec). Potrzebuje przede wszystkim stanowiska słonecznego (choć nie przesadnie nagrzewającego się), najlepiej gdzieś na uboczu, na wzniesieniu (ale nie na jego szczycie), w miejscu osłoniętym od wiatru, mrozu i nadmiernej wilgoci (nie lubi wysokiego poziomu wód gruntowych i często pojawiającej się mgły, więc zagłębienia terenu to kiepski wybór dla niego).Orzech jest „łasuchem” – lubi się pławić w substancjach odżywczych, które z lubością zasysa z gleby. Ta powinna więc być żyzna, przepuszczalna, bogata w odpowiedni dla niego ważna informacja, bo jeśli ten gatunek znajdzie się zbyt blisko innych drzew, na pewno okradnie je z cennych substancji. Mówić krótko: nie toleruje konkurencji!Lekka, wygodna, wydajna pilarka akumulatorowa Greenworks DigiPRO 40 V 40 cm upora się zarówno z wycięciem suchych gałęzi w sadzie, jak i przygotowaniem drewna na zimę do tego – każde drzewo, które rośnie zbyt blisko, będzie przez orzecha zwalczane przy pomocy juglonu – substancji, którą ten produkuje i wydziela za pośrednictwem swoich korzeni. Konkurencja, która zostanie w ten sposób zaatakowana, nie ma większych szans (z tego samego powodu w pobliże orzecha nie zapuszczają się komary).Jaki z tego wniosek? Taki, że musimy mu zapewnić dużo miejsca, by jak najdalej odsunąć go od innych drzew, choćby jabłoni, gruszy czy śliw. No i przynajmniej 6-7 metrów od ścian domu – tak, żeby rozłożysta korona drzewa szybko nie dotarła do nich (rośnie na wysokość nawet 20 metrów, a korona ma średnicę do 12; korzenie wrzynają się nawet na 3 metry w głąb ziemi!).Jeśli natomiast planujemy posadzić więcej niż jedno takie drzewo (marzy nam się własna miniplantacja orzechowa), umieśćmy je w odległości co najmniej 15 metrów od to jednak gatunek bardzo tolerancyjny, jeśli chodzi o odczyn gleby – najlepsze dla niego pH to ok. 7,0, ale poradzi sobie zarówno z tym na poziomie 5,5, jak i 8. Na dodatek (zapewne za sprawą wspomnianego juglonu) niezbyt wiele szkodników próbuje go zjadać, więc zwykle z tej strony nie grozi mu niebezpieczeństwo…Na sadzenie poraPod względem zasady sadzenia orzech włoski także się różni od innych drzew. Najpierw musimy powyrywać chwasty wokół, ziemię starannie spulchnić, a następnie wykopać dół o wymiarach mniej więcej metr na 70 centymetrów. Na dnie układamy warstwę ziemi bogatej w substancje odżywcze (zmieszaną z kompostem, obornikiem, torfem itd.). Pamiętajmy, że Orzech włoski najlepiej rośnie na glebach, których odczyn jest obojętny (pH 7). Jeśli masz inną ziemię, wskazanym jest na rok przed zasadzeniem, przygotować ją poprzez zmieszanie jej z nawozami wapniowymi i lubisz wspinania się na drabinę, a suche gałęzie wysoko nad głową czekają na wycięcie? Posłuż się poręczna pilarką na wysięgniku Greenworks 40V!Drzewko gotowe do sadzenia powinno mieć 100-150 centymetrów wysokości. O odpowiednią dla nas odmianę zapytajmy sprzedawcę w wyspecjalizowanym centrum korzenie są schowane w bryle ziemi, wstawiamy całość do dołka i zasypujemy do ¾ wysokości. Potem podlewamy, zasypujemy do równego poziomu i po żadnym pozorem nie ubijamy gleby!W przypadku sadzonki z gołymi korzeniami różnica jest tylko taka, że najpierw na dnie dołka usypujemy kopczyk, starannie układamy końcówki korzeni i… zasypujemy tak samo, jak w pierwszym włoski posadzony jesienią musi być podlewany i ściółkowany (żeby ziemia wokół niego nie wysychała zbyt szybko i żeby chronić go przed pierwszymi przymrozkami). Drzewo ze szczepionki owocuje pierwszy raz po 5-6 latach. A potem robi to nieustannie nawet wtedy, gdy ma… 500 lat :)Taras, betonowa ścieżka, samochód, grill – wszystko będzie błyszczeć jak nowe, gdy sięgniesz po znakomitą myjkę ciśnieniową Greenworks G30 120 na zdrowie!Może jest „marudny”, może ma wysublimowane potrzeby, ale w zamian oferuje mnóstwo korzyści – przede wszystkim zdrowotnych. Wymieńmy kilka najważniejszych:Zawarte w jego owocach kwasy elagowy i fenolowy mają działanie krążenia zyskuje dzięki wielonasyconym kwasom tłuszczowym i sterolom, które w dużej obfitości znajdziemy w orzechach włoskich. To zmniejsza ryzyko wzmacniające układ odpornościowy ma wspomniany już kwas opon, zabawek dmuchanych i basenów albo czyszczenie obszarów roboczych to pestka, gdy masz pod ręką praktyczny, akumulatorowy kompresor Greenworks 40 wszystko jednak żadne ciasto świąteczne nie smakuje tak, jak to obficie nadziane chrupiącymi orzechami prosto z własnego sadu! Orzech - rodzina orzechowate Gatunki orzecha: na świecie rośnie około 15 gatunków orzecha w tym występujące w Polsce orzech włoski (Juglans regia), orzech czarny (Juglans nigra), orzech szary (Juglans cinera) oraz rzadko spotykane u nas orzech ajlantolistny (Juglans ailantifolia), orzech sercowaty (Juglans cirdiformis) i orzech mandżurski (Juglans mandshurica, Juglans stenocarpa). Orzech włoski (Juglans regia) Cechy drzewa: Orzech włoski to drzewo osiągające wysokość do 30 metrów i średnicę do 5 metrów. Posiada walcowaty pień i dużą koronę. Należy do drzew szybko rosnących. Pień na małej wysokości rozwidla się w grube konary. Kora w młodości gładka, szaro-popielata, z wiekiem ciemniejąca z mocno spękaną podłużnie korowiną. Liście. Liście skrętoległe, złożone nieparzystopierzaste, ogonek do 5 cm. Liczba podłużnie owalnych na obu końcach zwężonych listków 7-9, każdy długości do 12 cm. Listek szczytowy z ogonkiem i większy od pozostałych. Liście na początku rozwoju czerwonawe, później zielonawe do ciemnozielonych. Jesienią żółtobrązowe. Kwiaty. Kotki męskie pojawiają się już wczesną jesienią - po zakwitnieniu, długości do 12 cm. Kwiaty żeńskie osadzone pojedynczo lub po kilka - w kątach jednorocznych krótkopedów. Są one niepozorne. Kwitnie w końcu kwietnia i na początku maja, a owocuje we wrześniu i październiku. Owoce. Owoc - pestkowiec - ukrywa w mięsistej, zielonej łupinie twardą, brązowawą, nieregularnie rzeźbioną pestkę ze smacznym, jadalnym jądrem. W okres owocowania wchodzi jednak późno, bo dopiero po 8-10 latach od posadzenia. Drzewo to posiada silny system korzeniowy, pobierający duże ilości składników pokarmowych, a w tym wapna. Pochodzenie: Środkowa Europa do południowo-zachodniej Azji. Rozmaitości: Orzech włoski ma silnie rozbudowaną koronę, zacieniającą swym zasięgiem okoliczną ziemię, co utrudnia wzrost i rozwój pod nim innych roślin. Należy do roślin jednopiennych. Świeże liście i owoce odznaczają się intensywnym i miłym zapachem. Najstarszy w Polsce orzech włoski rośnie wg Pacyniaka w Celbowej - wieś gm. Puck, woj. gdańskie. Liczy on 129 lat, ma obwód 291 cm, a jego wysokość wynosi 23 m. Niektóre egzemplarze w Europie dożywają 500 lat. Myśliwi i rusznikarze poszukują orzecha na osady do broni. Jądra orzechów zawierają tłusty olej wytłaczany do celów technicznych i spożywczych. Ciemnobrązowe drewno jest cenione na fornir i do wyrobu mebli. Wszystkie części orzecha włoskiego: konary, kora, liście i łupiny zawierają substancję ograniczającą rozwój innych roślin. Substancja ta to juglon. Podłoże wokół drzewa jest także przesiąknięte juglonem. Dlatego należy dokładnie zbierać liście opadające na grządki czy rabaty. Nie należy dodawać ich do kompostu. Najlepiej palić je od razu. Orzech włoski pogłębia kolor włosów. Wyciągi z liści orzecha wchodzą w skład preparatów ułatwiających opalanie i środków do farbowania włosów. Zielone owoce wykorzystywane są niekiedy do farbowania na kolor brązowy i kasztanowy. Odwary z liści działają ściągająco, bakteriobójczo, grzybobójczo. Olej otrzymywany z jego nasion, czyli orzechów, używany jest w przemyśle spożywczym i kosmetycznym. Można go stosować jako olejek do ciała, np. do masażu. Nasiona zwierają dużo oleju, białka i witamin (A,B1 i E) oraz związki żelaza i kobaltu. Surowcem leczniczym w pierwszym rzędzie są liście. Niekiedy również używa się w lecznictwie świeżych owoców, kory i korzenia. Orzech włoski miał duże zastosowanie w medycynie ludowej. Same orzechy używano kiedyś za środek wzmacniający wzrok. Nalewkę alkoholową z zielonych owoców i liści stosowano przy gruźlicy skóry, a wyciągi wodne - na zewnętrzne krwotoki, jak również w leczeniu cukrzycy, podagry, skazy wysiękowej, nieżytu żołądka i jelit. Liście uważano także za środek odstraszający "robactwo". Zewnętrznie zaś używano do okładów i płukania gardła, jak również przy wrzodach i oparzeniach. Napar z kory i korzeni był również wykorzystywany jako środek lekko przeczyszczający. Obecnie surowcem są głownie liście orzecha, rzadziej owoce. Liście orzecha włoskiego zbiera się w okresie ich pełnego wykształcenia, przed pojawieniem się plam i zaschnięć. Suszy się je w temperaturze nie przekraczającej 40oC. Owoce natomiast zbiera się w okresie, gdy jeszcze łupina nasienna nie stwardniała, to jest w sierpniu i na ogół używa w stanie świeżym. Liście orzecha włoskiego i zielone łupiny zawierają: barwniki (flawonoidy i karotenoidy), kwasy organiczne, olejki eteryczne. Mają one działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze, przeciwkrwotoczne i przeciwbiegunkowe. Stosuje się je w postaci odwaru przeciwko biegunkom u małych dzieci. Pobudzają apetyt i wydzielanie soków trawiennych. Odwar przyrządza się zalewając 1 łyżkę rozdrobnionych liści szklanką wody i gotuje kilka minut. Pop przecedzeniu pije się 1 do 1 szklanki 3 razy dziennie. Odwar taki można również stosować do płukania gardła i jamy ustnej, przemywania ran oraz jako okłady na rany i stłuczenia. W warunkach domowych można także sporządzać nalewkę na niedojrzałych owocach orzecha włoskiego, zalewając je wódką i stosować przy zaburzeniach żołądkowych, po 1 łyżeczce. Olej z orzechów należy do najcenniejszych z olejów roślinnych i służy do wyrobu wysokogatunkowych mydeł, tuszu i farb olejnych. Z orzechów wyrabia się również chałwę. Orzech włoski często jest atakowany przez grzyba Gnomonia leptostyla wywołującego groźną chorobę antraknozę. Antraknoza objawia się żółtawymi, brunatniejącymi, okrągłymi plamami na liściach. Początkowo plamy występują na końcówkach liści. Następnie plamy powiększają swoją powierzchnię i zlewają się w brunatne skupienia. Porażona tkanka zasycha. Na spodzie liści pojawiają się owocniki grzyba. Na owocach również można zaobserwować zagłębione, brunatnoczarne plamy. Wcześnie porażone owoce giną. Większość porażonych owoców przedwcześnie opada. Zwalczyć chorobę można przez zbiór i niszczenie porażonych owoców i liści, w których owocuje grzyb. Należy stosować oprysk Miedzianem 50 WG po ukazaniu się pierwszych liści i przed kwitnieniem. Drzewa podobne: Dość łatwy do rozpoznania - różni się dość znacznie od pozostałych orzechów. Lokalizacja zdjęć: Żyrardów osiedle Teklin. - Zdjęcia orzecha włoskiego - Orzech czarny (Juglans nigra) Cechy drzewa: Orzech czarny to drzewo wysokości do 30 metrów, a w swojej ojczyźnie nawet wyższe (do 50 metrów). Korona szeroka, kulista. W początkowych latach po posadzeniu rośnie dość szybko. Pień pokryty jest czarną, głęboko bruzdowaną korowiną. Młode pędy miękko owłosione, zimą oliwkowozielone. Liście. Liście długości 30-60 cm, 15-23 listkowe. Listki podłużnie jajowate, długości 6-12 cm, u nasady zaokrąglone, z ostrym, dość długim wierzchołkiem, drobno piłkowane, gruczołowato owłosione, młode obustronnie, a starsze tylko od spodu. Owoce. Owoce kuliste, średnicy 3-5 cm, o szerokiej i silnie aromatycznej zewnętrznej, zielonej okrywie pachnącej cytryną. Łupina orzecha zwana skorupą jest gruba bruzdowana, czarnobrązowa. Łupina bardzo twarda. Jądro wewnętrzne niesmaczne. Orzechy dojrzewają we wrześniu - październiku i spadają z drzewa w zielonej bądź już brązowawej okrywie. Pochodzenie: Wschodnia część Stanów Zjednoczonych. Rozmaitości: Od XVII wieku orzech czarny jest znany w Europie i bywał sadzony w parkach. W Polsce jest to drugi najczęściej spotykany gatunek orzecha (poza orzechem włoskim oczywiście). W wielu parkach rosną stare, ponad stuletnie drzewa, corocznie obficie owocujące. Wytrzymały jest na niskie temperatury. To bardzo cenne drzewo parkowe. Drewno o ciemnobrunatnym zabarwieniu było dawniej wysoko cenione w meblarstwie artystycznym. Drzewa podobne: Niestety dla amatora orzecha czarnego można pomylić z innymi, rzadko spotykanymi u nas orzechami, gdyż mają bardzo podobne liście i kwiatostany. Lokalizacja zdjęć: Żyrardów park Dittricha, Al. Partyzantów, ul. Mireckiego. - Zdjęcia orzecha czarnego - Orzechy strona druga - Drzewa Polski - Atlas drzew -

sady orzecha włoskiego w polsce